Warszawa. Premiera "Rajskich jabłek" w Polonii

25 stycznia przypada 69. rocznica urodzin Włodzimierza Wysockiego. Z tej okazji w Teatrze Polonia przygotowywana jest premiera sztuki "Rajskie jabłka" opartej na faktach z jego biografii.

Warszawa do dziś wspomina energetyzującego "Hamleta" w przedstawieniu Jurija Lubimowa zrealizowanym w Teatrze na Tagance. Pokazany w 1980 roku na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych spektakl zdobył główną nagrodę przeglądu. A uwagę wszystkich skupił odtwórca głównej roli - enfant terrible rosyjskiej sceny - Włodzimierz Wysocki.

Jurij Lubimow, przyjaciel Wysockiego i reżyser przedstawień, w których odnosił kolejne sukcesy, tak mówił, żegnając przedwcześnie zmarłego artystę: "Jest starożytne słowo - bard. Plemiona Galów i Celtów nazywały tak pieśniarzy i poetów. To oni przechowywali rytuały swoich ludów. To oni cieszyli się zaufaniem swoich ludów. Ich twórczość charakteryzowała się oryginalnością, niepowtarzalnością i niezależnością. Oni chronili tradycje swojego narodu, naród im wierzył i ich czcił. Do tego niezwykłego plemienia należał Wysocki, który był człowiekiem nieokiełznanym - targał swoim sercem, a ono nie wytrzymało i przestało bić".

Żegnały go tłumy wielbicieli. Tłumy pojawiają się również od lat na jego grobie 25 lipca, w rocznicę śmierci pieśniarza, który potrafił poruszyć serc rosyjskiego narodu.

25 stycznia przypada 69. rocznica urodzin Włodzimierza Wysockiego. Z tej okazji w Teatrze Polonia przygotowywana jest premiera sztuki "Rajskie jabłka" opartej na faktach z jego biografii. Nad spektaklem pracuje dwoje rosyjskich artystów od kilku lat występujących w Polsce - Żanna Gierasimowa i Evgen Malinovsky.

To rodzaj szkicu będącego próbą umiejscowienia kariery i fenomenu Wysockiego na tle współczesnej mu historii Rosji. Opowieści o życiu artysty niepokornego również w życiu osobistym będą towarzyszyć jego pieśni.

Zażycia niedoceniany i niewydawany w oficjalnym obiegu, Wysocki dzięki pirackim nagraniom zdobył ogromną popularność wśród rosyjskiej inteligencji. Pozostając początkowo pod wielkim wpływem Bułata Okudżawy, doszedł do własnego, niepowtarzalnego stylu, niskim barytonem przy wtórze gitary wyśpiewując sumienie Rosji w utworach pełnych sarkazmu i ekspresji, stając się inspiracją również dla polskich artystów piosenki poetyckiej.

Teatr Polonia, ul. Marszałkowska 56, tel. 022 622 21 32 , premiera: 25.01, godz. 20; spektakle: 26-31.01, godz. 20.

***

Specjalnie dla "Rz"

Żanna Gierasimowa: - Tekst "Rajskich jabłek" zainteresował nas głównie dlatego, że pokazuje Wysockiego nie tylko jako barda, aktora i poetę, ale też człowieka trudnego w życiu osobistym i uwikłanego w skomplikowane relacje z kobietami. Wszystko umieszczamy jednak w kontekście jego twórczości, bo powstawała ona pod wpływem osobistych przeżyć. Szczęściem artysty jest to, że żyje nadal w swojej sztuce. Nie stawiamy sobie zadania, żeby wiernie przedstawić tamtych ludzi, chcemy raczej pokazać, że los twórcy jest uniwersalny. Dlatego w naszym przedstawieniu pod koniec Wysocki nie umiera. Wychodzi tylko na chwilę i już nie wraca.

Cieszę się, że możemy pokazywać to przedstawienie w Polsce. Mam wrażenie, że w Rosji nie za bardzo ceni się swoich artystów. Może za dużo talentów ten kraj rodzi... A dla Polaków Wysocki i poezja są chyba dużo ważniejsze. Bo Polacy mają w duszy poezję - to było pierwsze moje spostrzeżenie, kiedy tu przyjechałam.

***

Specjalnie dla "Rz"

Evgen Malinovsky: - Od wielu lat śpiewam piosenki Wysockiego, od trzech lat występuję z nimi publicznie, bo po graniu przez wiele lat w zespole rockowym zafascynowała mnie piosenka aktorska i znam tego artystę bardziej od tej strony. Zawsze wybierałem do swojego repertuaru piosenki, które mnie poruszały. Wysocki przez całe życie we mnie żył. Mój ojciec śpiewał jego utwory, w wielu rosyjskich domach uważało się go za przyjaciela rodziny. Jego portret wisiał u mnie w domu obok zdjęcia Led Zeppelin czy The Beatles. Osobiście nigdy go nie poznałem, nie wnikałem w jego relacje z teatrem i ludźmi. Dopiero teraz, przygotowując się do tej sztuki, poznałem jego życie.

"Piosenki Włodzimierza Wysockiego"
Agnieszka Rataj
Rzeczpospolita nr 16 - Warszawski Informator Rzeczpospolitej
19-01-2007