Stanisław Tym to guru i ikona polskiej estrady. Satyryk, aktor, reżyser, scenarzysta, felietonista, dyrektor teatru. Stanisław Tym to postać, z która związane są hasła: STS, Owca, Dudek (Ucz się Jasiu), Lopek i Wagabunda. Rejs, Miś, Ryś, Rozmowy kontrolowane, Co mi zrobisz jak...

Tym jest laureatem wielu nagród, ale jedna jest naprawdę trafna bardzo - w 2002 roku otrzymał nagrodę telewizyjnego Pegaza „za poczucie humoru i przenikliwość umysłu”. I ma jeszcze jedno: kompletnie się nie starzeje. Ani cieleśnie, ani mentalnie. Robi przedstawienia w wielu teatrach, często w kilku jednocześnie. Na scenie gra, tańczy śpiewa i zarządza.

W Teatrze Polonia Tym przygotował w 2010 r. przedstawienie sylwestrowe. Zrobił to starannie. Pocastingu wybrał obsadę, przygotował scenariusz, skecze, teksty i piosenki, a nawet tzw. ruch sceniczny i bisy. Zwykle na jednorazówki się tego nie robi. Ale Tym? Okazało się, że popyt na przedstawienia sylwestrowe i postsylwestrowe był tak duży, że teatr postanowił zrobić z tego nową premierę, którą gra od 30 stycznia przy pełnej sali.

Przedstawienie jest składanką, więc trudno o nim napisać. W skrócie: jest bardzo śmiesznie i szybko, jak to u Tyma. Jeszcze człowiek nie zdąży się wyśmiać z jednego tekstu, a już goni go drugi. Dziewczyny wybrał rewelacyjnie - piękne, profesjonalne i znakomicie śpiewające. Urzeka Monika Dryl jako Marylin Monroe, a Anna Sroka jest niewątpliwie najlepiej śpiewającą polską aktorką. Olga Sarzyńska zachwyciła nieskojarzeniem, że jest matką, jeżeli urodziła dwoje dzieci. Rafał Królikowski jak zwykle sympatyczny, choć nie tak przebojowy jak panie. No i Marylka (Agnieszka Litwin-Sobańska z kabaretu Jurki), etatowa skeczowa partnerka Tyma, wypadła z nim lepiej niż w swoim macierzystym kabarecie. Tym jak Tym, na scenie był taki jak zawsze. Niepodrabialny. Wszystkim przygrywał zespół muzyczny Jerzego Derfla, wieloletniego akompaniatora Wojciech Młynarskiego. Ten spektakl to jeszcze jeden dowód, że wszystkie polskie telewizje wraz ze swoją widownią są po prostu głupawe.