W tej chwili Teatr Polonia jeszcze się buduje. Ale Krystyna Janda rozpoczęła już próby dwóch spektakli, które jesienią mają znaleźć się na afiszu jej prywatnej sceny.

"Jestem na budowie" - tak najczęściej odpowiada ostatnio wszystkim tym, którzy chcą się z nią zobaczyć. Cały czas czuwa nad remontem. Nie ma w tym roku wakacji, nie może spać po nocach. Codziennie w kalendarzu kilka urzędowych spotkań. Codziennie seria urzędowych telefonów. W sprawie antresoli, łazienek, które być może załatwi jej prywatna firma, nowego projektu sceny. - Włożyłam w ten teatr wszystkie nadzieje, do realizacji marzeń zaangażowałam nasze prywatne pieniądze, podjęłam wiele zobowiązań wobec firm i wielu ludzi i nie mogę niczego zaniedbać - mówi Krystyna Janda.

W stronę kobiet

Od kilku dni stara się jednak, aby rytm pracy wyglądał trochę inaczej. Rozpoczęła próby dwóch spektakli. "Ucho, gardło, nóż" według książki Vedrany Rudan to monodram. Wybrała ten tekst dla siebie. W "Stefci Ćwiek w szponach życia" chorwackiej pisarski Dubravki Ugresic tytułową rolę zagra Agnieszka Krukówna, a w obsadzie są też Zofia Merle, Violetta Arlak i Michał Piela. Krystyna Janda reżyseruje.

Trzy godziny na próbie, kilka godzin dziennie załatwiając sprawy teatru na mieście, reszta dnia na budowie. Czy to można połączyć? - Teraz akurat jest trudny moment, mąż robi film z panem Markiem Koterskim, niespodziewanie wszystko spadło tylko na mnie. Ale przecież zawsze robiłam siedem rzeczy na raz - śmieje się aktorka. - To tak, jakbym w tym samym czasie robiła dwa filmy i próbowała dwa spektakle, no i może jeszcze coś... tyle tylko, że większość spraw tu nie ma nic wspólnego z tym, na czym się znam. To kłopot. Jestem w trakcie poszukiwań dyrektora administracyjnego.

"Ucho, gardło, nóż" i "Stefcia Ćwiek..." będą mieć premiery już w październiku. Na małej scenie - w foyer. To początek większego cyklu. - Opowieści o kobietach - 30-, 40-, 50- letnich, które starają się odnaleźć w nowej sytuacji życiowej - mówi aktorka. - Na początek sięgnęłam po wydane w Polsce książki, ale im częściej mówię o moim projekcie, tym więcej dostaję propozycji od tłumaczy. Zasypują mnie dramatami o kobietach. Dostałam świetny tekst szwajcarski, a nawet afrykański.

Jak na razie w cyklu - prawdopodobnie jeszcze w grudniu - zobaczymy też "Badania terenowe nad ukraińskim seksem" Oksany Zabużko. - Chciałabym, aby bohaterkę "Badań..." zagrała Katarzyna Figura, to idealna rola dla niej. To monodram, więc wolałabym, aby to ona zaproponowała reżysera - dodaje Krystyna Janda. - Z kolei następną propozycję "Dark Room" ma reżyserować Przemysław Wojcieszek i to on przedstawi obsadę.

"Bóg" otworzy dużą scenę

Jaki będzie Teatr Polonia? - Kieruję się własnym gustem i intuicją. Zresztą, co będę się tłumaczyć i cokolwiek udawać, przecież tak zachowuję się przez całe życie - śmieje się aktorka.

Duża scena Teatru Polonia będzie gotowa prawdopodobnie wiosną. Plany są takie, aby otworzyć ją premierą "Boga" Woody'ego Allena. - To idealny tytuł na początek - uważa Krystyna Janda - niezwykle zabawna opowieść o teatrze, o istocie teatru, jego mechanizmach, magii, gwiazdach, o teatrze od kulis. Materiał na świetne role dla młodych. Bo "Bóg" powinien mieć gwiazdę i 17 młodych osób w obsadzie. Męską gwiazdę już prawie namówiłam. A młodych? Mam wielką ochotę zaprosić tu młodzież. Co prawda nie mamy aż tylu miejsc w garderobach, ale myślę, że jakoś się pomieścimy. Zależy mi na tym, aby to właśnie młodzi ludzie otworzyli ten teatr. Ci, którzy mają energię, entuzjazm. Ci, których jeszcze wszystko cieszy. Zresztą w prowizorycznym biurze teatru jest już cała teczka ze zgłoszeniami od młodych aktorów. Ofertami gotowości współpracy na każdych warunkach.

- Myślimy też natychmiast o zrobieniu świetnego tekstu dla dzieci Alana Aycbourna "Niezwykły dom pana A. czyli skradzione dźwięki" - dodaje aktorka. - Repertuar dla dzieci to mój "zajob"; za dużo dzieci dookoła mnie, żebym o nich nie myślała.

Krystyna Janda marzy też o premierze "Radosnych dni" Samuela Becketta. - Myślę o tym tytule od jakiegoś czasu. Czuję, że można to fantastycznie zagrać, "gryząc" od zupełnie innej strony.

Powstał także pomysł festiwalu "Czechow - inspiracje". - To był mój skromny pomysł na następne wakacje - zaznacza Krystyna Janda. - Chciałam zaprosić kilka małych spektakli, które powstały dookoła Czechowa, inspirowane Czechowem. Poprosiłam o zarys artystyczny przyjaciół i nieoczekiwanie, kiedy ja zajmowałam się cegłami, betonem i stalą, projekt rozrósł się. Będziemy musieli szukać współorganizatorów. Bo raczkujący Teatr Polonia tego nie udźwignie.

Taki mój los.

Czy Krystyna Janda musi aż tyle czasu spędzać na budowie, czy to wszystko musi być na Pani głowie? - pytam aktorkę. - Taki już mój los. Kiedy wzięłam ten & quot;urlop" w Teatrze Powszechnym i wszyscy, absolutnie wszyscy wiedzieli, że oto właśnie jestem "do wzięcia", nikt mi niczego nie zaproponował. Myślę, że taka osoba jak ja, tak silnie ukształtowana, wyrazista, nie jest potrzebna żadnemu zespołowi - wyjaśnia. - Szybko zrozumiałam, że muszę mieć swoje miejsce.

Aktorka tłumaczy, że właśnie dlatego zdobyła się na ten odważny ruch. Dobrze wiedziała, co ją czeka. Jak wygląda prowadzenie prywatnego teatru w naszych polskich warunkach.

- Mogłam, oczywiście, wycofać się, przestać grać i zrealizować moje marzenie o domu w Toskanii. Nawet zaczęłam się rozglądać za wstąpieniem to pewnej grupy teatralnej w Sienie, już kiedyś grałam po włosku w teatrze, nie ma problemu, ale Teatr to moja miłość, a dla mnie to tu jest czas, temat, publiczność, tu jest mój język, wspólne emocje, przeszłość. A spokój i izolacja też mnie nie interesuje, na razie, jestem w świetnej formie zawodowej i mam ochotę grać - opowiada.

Woli więc ponieść wszystkie konsekwencję swojej decyzji, spędzać czas na budowie. - Wolałam postawić wszystko na jedną kartę, tworzyć ten mały teatrzyk, od podstaw, niż się wycofać - tłumaczy. - Bo w gruncie rzeczy wszystko da się opanować. Tylko spokojnie, rozsądnie i bez histerii.