Czas trwania spektaklu: 100 minut (bez przerwy)

Najnowszy autorski tekst Przemysława Wojcieszka, reżysera Darkroomu.
24-letnia Ola, wolontariuszka opieki społecznej dostaje swoje pierwsze poważne zadanie. Jest nim opieka nad Kazimierzem, 80-latkiem mieszkającym samotnie w maleńkim mieszkaniu w centrum Warszawy. Zadanie postawione przed dziewczyną nie jest jednak proste. Kazimierz, miłośnik pieśni Schuberta i tang Astora Piazzoli skrzętnie pilnuje swojej prywatności. Przełamanie nieufności mężczyzny staje się wyzwaniem dla Oli..

Chciałem opowiedzieć historię, w której trzydziestoletni chłopak, wolontariusz opieki społecznej poznaje starego, odchodzącego mężczyznę. Chciałem, żeby to spotkanie na niego wpłynęło, żeby dzięki niemu przewartościował swoje życie, dokonał bilansu. Niestety miałem ogromny problem ze znalezieniem młodego aktora, który uruchomiłby moją wyobraźnię, który mógłby prowadzić taki spektakl. Nie znaczy to, że nie ma takich aktorów. Po prostu żaden z nich na mnie nie działa. Dlatego, kiedy zaangażowałem do roli Kazimierza, odchodzącego, zamkniętego w czterech ścianach mężczyzny, Staszka Brudnego, zmieniłem swój pomysł. Wpuściłem do mieszkania Kazimierza młodą dziewczynę. Zależało mi na opowieści o przypadkowym spotkaniu ludzi, którzy są wobec siebie obcy. Są równie zamknięci w sobie. Nagle są siebie skazani. Mogą się poznać albo rozejść. W życiu rozeszliby się na pewno. Sensem sztuki jest pokazać, że ich spotkanie jest możliwe.
Przemysław Wojcieszek