To prawdziwy wulkan. Anna Sroka-Hryń rozsadza scenę. Likwiduje czwartą ścianę. Niepodzielnie panuje nad publicznością. Przez półtorej godziny bez chwili wytchnienia ogniskuje uwagę na poruszających wyznaniach wykreowanej przez siebie postaci Agrado, która skupia w sobie intensywność przeżyć bohaterek filmów Pedra Almodóvara.

Agrado to postać o chwiejnej orientacji seksualnej, drag queen, androgyne, transwestyta. Utkana ze zwierzeń Agrado i opowiedziana piosenkami historia życia, tęsknoty, pożądania, samotności przemawia z niezwykłą siłą przede wszystkim dzięki aktorskiej i wokalnej maestrii Anny Sroki-Hryń. Wspiera ją idealnie zespół muzyczny Mateusza Dębskiego i świetnie wpisujące się w klimat „Almodovarii” teksty piosenek Anny Burzyńskiej. Razem budują aurę tego mieniącego się zmiennymi kolorami widowiska. Przybierający wiele barw głos aktorki, o nieco matowym odcieniu, oddziałuje na równi w brawurowych, pełnych energii, ognistych piosenkach, jak i tych przyciszonych, śpiewanych od środka, przyduszonych nieuleczonym cierpieniem – wstrząsające wrażenie wywiera taka właśnie interpretacja przejmującej piosenki Jacquesa Brela „Nie opuszczaj mnie”.

Mamy zatem w Polonii spektakl niezwykły, który uwrażliwiając na odmienność i jedyność innych ludzi, zachwyca doskonałością wykonania. Co tu więcej dodać – po prostu Agrado, czyli rozkosz.

Źródło: http://www.aict.art.pl/2019/05/02/almodovaria/

---

Dodatkowe informacje